DZIEDZICTWO Dicka Fairbanksa

Fundacja Richarda M. Fairbanksa, Inc. została założona w 1986 roku przez Richarda M. („Dick”) Fairbanksa, założyciela i właściciela prywatnej firmy Fairbanks Communications, Inc.

Przez ponad 50 lat pan Fairbanks był liderem i innowatorem w dziedzinie radiofonii i telewizji. Jego firma była właścicielem i operatorem 20 stacji radiowych w całym kraju, stacji telewizyjnej w Atlancie, systemów telewizji kablowej, firmy oferującej samoloty czarterowe i miała udziały w nieruchomościach. Pan Fairbanks założył sieć radiową Indianapolis Motor Speedway Radio Network, kiedy był właścicielem i operatorem radia WIBC.

Przez lata działalności nadawczej w swoim rodzinnym mieście Indianapolis pan Fairbanks był bardzo związany z organizacjami zawodowymi, obywatelskimi i kulturalnymi. Zasiadał w wielu zarządach, w tym na Butler University, Better Business Bureau, United Way of Central Indiana i Indianapolis Museum of Art. Przez 20 lat był także dyrektorem Narodowego Banku Handlowego. Pan Fairbanks był jednym z właścicieli drużyny Indiana Pacers w latach 80-tych, kiedy drużyna przechodziła z Amerykańskiego Stowarzyszenia Koszykówki do Krajowego Związku Koszykówki.

Pan Fairbanks mieszkał przez większość swojego życia w Indianie, chociaż w późniejszych latach przeniósł się do Key Largo na Florydzie wraz ze swoją drugą żoną, Virginią. Prezesem Fundacji był do swojej śmierci w sierpniu 2000 roku.

Richard M. („Dick”) Fairbanks był wnukiem Charlesa Warrena Fairbanksa, mieszkańca Indianapolis, który stworzył odnoszącą sukcesy praktykę prawniczą specjalizującą się w upadłościach na kolei. Charles Warren (CW) Fairbanks odszedł z prawa i zajął się polityką, gdzie miał duże wpływy w Partii Republikańskiej stanu Indiana. W 1897 roku CW Fairbanks został wybrany przez wyborców stanu Indiana do Senatu Stanów Zjednoczonych. Został ponownie wybrany w 1903 r., ale zrezygnował w 1904 r., aby dołączyć do kampanii wraz z Theodorem Rooseveltem. Roosevelt został wybrany na prezydenta, a Fairbanks był jego wiceprezydentem od 1905 do 1909. Po odbyciu służby w Waszyngtonie Charles Warren Fairbanks wrócił do Indianapolis i wznowił praktykę prawniczą.

CW Fairbanks był żonaty z Cornelią Cole Fairbanks, a para mieszkała w Indianapolis w rezydencji z cegły i kamienia ciosanego położonej na południowo-zachodnim rogu ulic Trzydziestej i North Meridian. Cornelia Cole działała w Krajowym Stowarzyszeniu Córek Rewolucji Amerykańskiej i została wybrana na wiceprezesa generalnego, a następnie na prezesa generalnego stowarzyszenia narodowego. CW i Cornelia Cole Fairbanks wychowały razem jedną córkę i czterech synów: Adelajdę, Warrena, Fredericka, Richarda i Roberta. Charles Warren Fairbanks (1852-1918) i Cornelia Cole Fairbanks (1852-1913) są pochowani razem na cmentarzu Crown Hill w Indianapolis.

Dick urodził się 27 marca 1912 roku przy 2939 North Illinois Street w Indianapolis. Jego matka zmarła, gdy miał zaledwie pięć miesięcy i podczas gdy jego ojciec, Richard M. Fairbanks senior, kontynuował karierę, Dicka wychowywali dziadkowie i ciotka Adelajda. Uczęszczał do Park School dla chłopców w Indianapolis, następnie do szkół z internatem Phillips Andover Academy w Andover w stanie Massachusetts i Milford School w Milford w stanie Connecticut.

Dick Fairbanks studiował na Uniwersytecie Yale w New Haven w stanie Connecticut, a w 1931 roku wrócił do Indianapolis, aby poślubić swoją ukochaną z dzieciństwa, Mary Caperton. Po powrocie do Indianapolis Dick dołączył do rodzinnego biznesu gazetowego i rozpoczął karierę jako sprzedawca ogłoszeń drobnych w The Indianapolis News. Podczas II wojny światowej Dick Fairbanks służył jako oficer w sztabie admirała Chestera Nimitza na Pacyfiku.

Dziadek Dicka, Charles Warren Fairbanks, należał do grupy inwestorów, która pod koniec XIX wieku kupiła „Indianapolis News”. Gazeta była własnością rodziny Fairbanks do 1948 roku, kiedy Dick Fairbanks negocjował fuzję The Indianapolis News z The Indianapolis Star. W tym samym roku założył spółkę mającą na celu zakup stacji radiowej WIBC.

Z biegiem czasu Dick zbudował odnoszącą sukcesy firmę komunikacyjną opartą na stacjach radiowych i systemach telewizji kablowej. Dick i Mary wychowali dwóch synów, Anthony'ego i Richarda M. Fairbanksów III, i byli szczęśliwym małżeństwem aż do śmierci Mary na raka w 1967 r. Dick poślubił Virginię Nicholson Brown w 1968 r. i cieszył się szczęśliwym małżeństwem z Virginią aż do swojej śmierci w 2000 r. Virginia pozostała w Florydzie aż do swojej śmierci w 2007 roku.

W drugiej połowie życia Dicka Fairbanksa największą wartość wydawało się mieć Indianapolis, jego żona Virginia i jego osobista wizja sukcesu. Publiczne uznanie zyskał Dick Fairbanks w 1995 roku w postaci honorowego tytułu przyznanego w ramach osobistego hołdu przez ówczesnego gubernatora stanu Indiana, Evana Bayha – Sagamore z Wabash. Ustanowiona przez gubernatora Ralpha Gatesa pod koniec lat czterdziestych XX wieku nagroda Sagamore of the Wabash jest przyznawana osobie, która wybitnie zasłużyła na rzecz stanu lub gubernatora. Dick Fairbanks został wcześniej wyróżniony przez gubernatora Harolda Handleya (1957–1961) swoją pierwszą nagrodą Sagamore of the Wabash.

As his wealth steadily grew, one major factor that figured into the decisions Dick Fairbanks made as to the disposition of his fortune was his views on inheritance. Dick did not seem ambitious to pass on sizable wealth to his children. He gave them educational opportunities, and it was up to them to pursue their chosen fields and make a life for themselves. In October 1986, Dick Fairbanks entered the office of his attorney, Leonard J. (Len) Betley, with a copy of an article from the September 29 issue of Fortune magazine, which he said dealt with matters that he had been thinking about for some time. The article, titled “Should You Leave It All to the Children?” was about what really wealthy people did to keep their children and grandchildren from being destroyed by their wealth. Warren Buffett was one of those quoted, for he was already very wealthy by the 1980s. The article stated that Buffett planned to give most of his money to his charitable foundation.

Niecały miesiąc później, 27 października 1986 r., zarejestrowano Fundację Richarda M. Fairbanksa i skapitalizowano ją dzięki wkładowi w wysokości $5000 od Dicka Fairbanksa, który wraz z żoną Virginią i prawnikiem Lenem Betleyem pełnił funkcję członkowie Zarządu Fundacji. Dick początkowo zamierzał, aby Fundacja pozostała fundacją rezerwową, zakładając, że po jego śmierci większość jego majątku trafi do Fundacji. Jednakże Dick wniósł duży wkład w działalność Fundacji, począwszy od połowy lat 90. XX wieku po sprzedaży różnych nieruchomości radiowych i kablowych przez Fairbanks Communications. Po jego śmierci w sierpniu 2000 roku Fundacja została dokapitalizowana w całości. Len Betley został mianowany prezesem i prezesem Fundacji Richarda M. Fairbanksa.

Dick Fairbanks nie przedstawił bardzo konkretnych szczegółów dotyczących kierowania Fundacją. Jego dwa główne życzenia dotyczyły przyznawania dotacji organizacjom zlokalizowanym w Indianapolis w stanie Indiana i obsługującym je oraz aby główny nacisk położono na zdrowie. Dick wyraził także zainteresowanie wybraną liczbą organizacji mających historyczne powiązania rodzinne z nim samym lub jego dziadkami, Charlesem Warrenem i Cornelią Cole Fairbanks. Jest prawdopodobne, że decyzja Dicka Fairbanksa, aby nie być bardziej szczegółowym w ustalaniu celów Fundacji, była odzwierciedleniem jego filozofii biznesowej, która miała mieć charakter raczej doraźny i oportunistyczny. Rzeczywiście, planowanie strategiczne nie było we krwi Dicka Fairbanksa. Według jego współpracowników, gdyby mówiono o długoterminowej wizji jego firmy, jego oczy zaczęłyby się szklić. Zdecydowany niemal do granic możliwości Fairbanks nie miał problemów z oceną, czy pomysł ma sens i czy sprawdzi się w biznesie, ale wszelkie planowanie odbywało się na zasadzie ad hoc i wydawało się, że to mu się sprawdziło. Według Lena Betleya Fairbanks chciał, aby jego Fundacja udzielała dotacji, które miałyby wpływ, niezależnie od tego, czy chodzi o nowy duży budynek, czy o krytyczną małą dotację dla organizacji borykającej się z trudnościami. „W swojej działalności Dick ostrożnie podejmował ryzyko” – powiedział Betley. „Podejrzewam, że chciał, aby jego Fundacja była taka sama”.

Obecnie Fundacja Richarda M. Fairbanksa w dalszym ciągu koncentruje swoją działalność na udzielaniu dotacji w Indianapolis oraz na obszarach edukacji, zdrowia i witalności stanu Indianapolis. Tematy finansowania w każdym obszarze docelowym stale ewoluują, aby odzwierciedlić wnioski wyciągnięte z poprzednich dotacji oraz zmieniające się środowisko lokalne i krajowe.